تا قبل از ماه مبارک رمضان سال 84 زیاد مقید به احکام و دستورات دین نبودم، همه شونو قبول داشتم، نماز می خوندم، روزه می گرفتم اما عروسی مختلط هم پیش می امد می رفتم ، اهنگ هایی که حرام بود می شنیدم و ... یک جورایی یک مسلمان نصفه نیمه بودم!
 

شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان در مسجد بعد از خواندن دعای شریف جوشن کبیر و اعمال قرآن به سر، مداحی و روضه ی امام علی علیه السلام شروع شد در حین دعا و استغفار ناگهان فکری به ذهنم خطور کرد: چرا نمی شود گناه نکرد؟ چرا نمی شود یک مسلمان واقعی و کامل بود؟ می شود! حتما در توان ما بوده که خدا بر ما تکلیف کرده است، حتما می توانم...

آن شب با خدا عهد بستم که بنده ی واقعی اش باشم نه بنده ی هوا و هوس که هرگاه و هر موقعیت مرا به سمتی بکشاند بلکه در همه حال دیگر فقط رضایت خدا برایم مهم باشد

احساس پاکی و آرامش خاصی داشتم گویا سنگینی گناهان غفلت آلودم از قلبم رخت بربسته بود واقعا آن حالت خاص، آن شادی معنوی، آن سبکی و رهایی از سنگینی گناه، آن نورانیت دل بعد از آن اشک ها و استغفار و توبه و خصوصا آن تصمیم جدی برای همیشه بنده بودن برای خالقم وصف ناپذیر است.

صبح روز بیست و سوم، ابتدا تمام عکس های هنرپیشه های هندی را که به کمدم چسبانده بودم پاره کردم، بعد سی دی های مبتذلی را که داشتم خرد کردم می خواستم هیچ چیزی که مرا در تصمیمم سست کند در اطرافم نگه ندارم با خودم عهد بستم از اول قدم هایم را درست بردارم برای همین به دنبال انتخاب مرجع تقلید رفتم و تلاش کردم در همه ی کارهایم رجوعم به دین باشد و در این راه بی همتی نکنم در طی همین مسیر بود که حجابم کامل و کامل تر شد و رعایت حدود بین محرم و نامحرم را جدی گرفتم و شاید برای همین است که چادرم را خیلی دوست دارم.
 

حالا که حدود هفت سال از آن ماجرا می گذرد روز به روز لذت و شیرینی بندگی فقط برای خدا و تقید به دین در من بیشتر می شود و احساس آرامشی که پیدا کردم با وجود خیلی از مشکلات در من حفظ شده و خود را به خداوند متعال و اهل بیت و خصوصا امام زمانم نزدیکتر می بینم و این لذتی ست که هیچ جایگزینی ندارد.

خدا را شکر

معصومه

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: