پدر جان یکی از صفات پسندیده ای که تو را در رسیدن به اعتدال یاری میکند ،پرهيز از غرور و هواپرستي است:
تکبر حالتی است که آدمی خود را بالاتر از دیگری ببیند . « تکبر صفتی است که مانع دوام فداکاری ها و به ثمر نشستن ایثارگری ها می شود و اصولاً انسان متکبر نمی تواند ایثارگر و از خود گذشته باشد . » [1]
از جامع ترين درسهاي اخلاقي، پرهيز از خودبيني و هوا پرستي و غرور است، كه نه تنها در كلام بزرگان اخلاق به آن اشاره شده است، بلكه يكي از اصول بسيار مهم و مورد تأكيد، در عرفان اسلامي است، زيرا انسان خود بين نسبت به يزدان سركش مي شود و ديگر، در روابط اجتماعي و انجام وظايف، نمي تواند خدا بين و حق جو باشد، در نتيجه ظالم مي شود و بيدادگر، آزمند مي گردد و جاه طلب و بي ترديد آلوده به مفاسد ديگر اخلاقي كه علاج آن، بسيار مشكل خواهد بود.در اصول كافي، از امام صادق (ع) در باب خود برتر بيني، مي خوانيم: « من دخله العجب هلك: هر كه را خود بيني فراگيرد، هلاك شود. »
[1] - مدیریت فرهنگی پاسداران ، (1383) ، ایثار و از خودگذشتگی و راهبردهای تقویت آن ، معاونت فرهنگی سپاه ، چاپ اول ، ص 66
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
تبادل لینک هوشمند 