پدرجان،آنچه بیش از هر چیز ما را به اعتدال نزدیک می کند اعتقاد به توحید است.
در قرآن كريم آمده است: « و هو رب العرش العظيم: و اوست پروردگار عرش بزرگ » (سوره توبه ، آیه 129)
اگر چه بسياري از علما، از عرش به علم و قدرت خداوند، تعبير فرموده اند ولي تصور نمي شود منافاتي با بيان جايگاه رفيع براي حضرت حق، در معناي « خداوند جاي » داشته باشند. با يقين به اين فرمايش حضرت علي (ع) كه مي فرمايند:
« كمال اخلاص در توحيد و خداشناسي آن است كه صفات زائده ي بر ذات براي او تصور نكند.» (نهج البلاغه فیض ، خطبه 1 ، فراز 5)
تويي تو كه جز تو جهاندار نيست
خرد را بدين كار پيكار نيست
حضرت علي (ع) در اين اصل مهم فطري و اعتقادي كه عقل و خرد نيز در پذيرش آن ترديد و
ستيز ندارد، مي فرمايد: « ... و گواهي مي دهيم كه خدايي نيست جز خداي يكتا، نه شريكي دارد و نه همتايي و... » (خطبه 114 ، فراز3)
حضرت علي (ع) در اينكه تنها خداوند باقي مي ماند، مي فرمايد:
« ... اما خدا، خدايي است يگانه، همان گونه كه خود توصيف كرد، هيچ كس در مملكت او نزاعي ندارد، نابود شدني نيست و همواره بوده است. »(نامه ی 31 ، فراز 46 ، ص525)
نظرات شما عزیزان:
تبادل لینک هوشمند 